Alle planten hebben Latijnse, of beter gezegd een wetenschappelijke naam. De belangrijkste reden hiervoor is het voorkomen van vergissingen.
De Zweedse arts en plantkundige Carolus Linnaeus (1707 – 1778) heeft een systematische methode ontworpen, waarbij elke plant ten minste twee namen krijgt. Deze namen zijn afgeleid uit het Latijn of uit het Grieks. Ook in andere delen van de wetenschap wordt gebruik gemaakt van deze dode talen.
De regels voor de naamgeving van planten zijn internationaal vastgesteld, waardoor over de hele wereld dezelfde namen worden gebruikt. Vooral voor handel in planten i
s dit natuurlijk heel belangrijk. Voorbeeld de ratelpopulier heeft alleen in Nederland al meerdere namen, trilpopulier en de esp. In Duitsland is dit de Zitterpappel of Espe of Aspe. Een vergissing is dus gauw gemaakt. Zeker als er ook nog veel andere populieren zijn. De naam populier tremula wordt door de vakmensen over de hele wereld verstaan.
Linnaeus vernoemde ook een plantje naar z
ichzelf: het Linnaeusklokje (Linnaea borealis). Het plantje, een kruiende groenblijver met aan iedere bloemstengel twee klokvormige, hangende bloementjes, komt niet veel voor in Nederland.
@Natuurgids
